Goed zoals het is
Het is een gewoonte geworden om, na iedere vakantie (kerst- en zomervakantie), een geleerde les in mijn dagelijks leven te integreren. Het helpt me om steeds weer een stapje op mijn spirituele pad te zetten; iets ouds los te laten en iets nieuws (wat me dient) mee te nemen. Deze vakantie was het thema controle. Ik heb een druk leven en probeer alles zo goed mogelijk te plannen zodat het verloopt zoals ik dat graag zou willen. Het komt nogal eens voor dat ik gefrustreerd raak omdat iets niet gaat zoals ik het in mijn hoofd heb en dat ben ik deze vakantie goed tegen gekomen. Alles wat ik gepland had, liep in het honderd. Het weer zat tegen, de wandelroute die ik had willen maken was afgesloten en zo ging het maar door.
Een Belgisch stel
Na een paar dagen van innerlijke strijd, kwam er een Belgisch stel in een tent naast de mijne staan. Iets ouder dan ik en leuk om zo af te toe even mee te praten. “En al plannen voor vandaag?” vroeg ik op een ochtend aan de buurman. “Jazeker” zei hij “Plannen heb ik, maar ik heb ze nog niet voorgelegd, dus ik zou het op prijs stellen dat u ze niet aan mijn vrouwtje verklapt”. Dit beloofde ik plechtig en dus deelde de buurman zijn plannen voor de dag. Hij was van plan om een snoek te vangen, vertelde hij. Met de hengel op zijn schouder zou hij langs het water gaan fietsen tot hij een plekje tegen kwam waarvan hij dacht: “Ja, daar zit hij” om daar zijn hengel uit te werpen en te wachten tot de snoek toe zou happen. Glimlachend wenste ik hem veel succes. Ik hoopte dat hij zijn snoek zou vangen.
Rond tien uur zag ik ze vertrekken. Zijn plan was dus aangenomen en samen gingen ze op pad. Tegen zevenen, toen wij al weer aan het avondeten zaten, keerden ze terug. “En, gelukt?” vroeg ik. “Nee” zei de buurman “Eigenlijk was het ook veel te warm om een snoek te vangen. Die beesten worden loom van dit weer en dan blijven ze weg. Als ik hem had willen vangen, had ik eigenlijk al voor zessen aan het water moeten zitten, maar allee, ik heb ook vakantie hè. Dus dat heb ik niet gedaan. Maar afijn, we hebben heel de dag lekker aan het water gezeten, naar bootjes getuurd en gezellig gekletst. Kennelijk was de dag daarvoor bedoeld.” Hij wierp een korte blik op zijn vrouw die bevestigend knikte, zette zijn fiets weer tegen de boom bij hun tent en ging met een biertje in zijn hand op een stoel zitten. Wachtend op wat het volgende moment zou brengen.
Lopen naar waar mijn voeten me brengen
Met een lach op mijn gezicht keek ik naar het Belgische stel. Wat een heerlijke manier om in het leven te staan en wat een mooie les kreeg ik hier aangereikt. Even later met een kop koffie in mijn hand, inmiddels ook voor de tent zittend, bedacht ik me dat er veel energie gaat zitten in het willen controleren van de omstandigheden; van te voren mijn wandelingen plannen, rekening houden met de weervoorspellingen die vaak genoeg niet eens uitkomen, nadenken over wat ik wil eten, hoe laat enz. enz. In plaats daarvan zou ik de omstandigheden wat meer kunnen laten voor wat ze zijn en daarbinnen doen wat in me opkomt. Mijn wandelingen zouden kunnen gaan naar waar mijn voeten me naar toe brengen en ondertussen kom ik vast precies datgene tegen wat ik nodig heb op mijn pad. Het mooie is dat mijn energie zich dan kan richten op wat ik in een bepaalde situatie en op een bepaald moment toe kan voegen. Tijdens het verdere verloop van mijn vakantie, heb ik deze les ter harte genomen en het werkt. Ik word er rustiger en vrolijker van en mijn leven verloopt moeitelozer dan wanneer ik alles maar naar mijn hand te probeer te zetten. Alles gebeurd precies op het juiste moment, ik hoef het alleen maar te zien en te handelen naar wat er in me opkomt. Heerlijk rustig. Ik ga mijn best doen om mijn werkend leven op eenzelfde manier te benaderen, wie weet waar dat toe leidt en wat er allemaal zal ontstaan. Ik ben benieuwd en kijk er naar uit om weer te beginnen.