Dit jaar krijgt Maria Magdalena voor het eerst een rol in ‘The Passion’. Voor mij is ze al jaren een bron van kracht en inspiratie. In de Bijbel wordt genoemd dat Jezus zeven demonen uit haar verdreef. Dat vind ik veel te summier voor dat wat er in het evangelie staat dat aan haar is toegewezen (en nooit een plek in de Bijbel heeft gekregen).

In haar verhaal lees ik een weg om het ware (innerlijke) potentieel aan te spreken en zo allerlei onderdrukkingen te ontstijgen. Zij noemt het versluierd zijn, vergelijkbaar met het onbewustzijn zoals we dat nu zouden noemen. Ik vind haar moedig omdat zij in haar tijd, een tijd van onderdrukking en macht, krachtig genoeg was om in vrede te leven. Dat zij is aangeraakt door Jezus, geloof ik direct. Toch zie ik het als haar eigen weg om alles wat haar onderdrukte te ontstijgen, om zo een bewust en liefdevol leven te leiden.

In haar weg zie ik het belang om aangeraakt te worden en anderen aan te raken, verder dan alleen de uiterlijke oppervlakte. Ik vind het belangrijk dat we elkaar in onze zuiverste vorm zien en elkaar nabij zijn op het moment dat angsten opspelen, als we daar nog even niet bij kunnen. Zeker in ons werk als zorgverleners, waar zorgvragers worstelen met alles wat hen onderdrukt, kan haar weg een leidraad voor ons leven zijn. Door mensen nabij te zijn in periodes van angst en hen te helpen om bewust te worden van pijnpunten, trauma’s en kwetsingen, vindt heling plaats.

Ik vind het mooi dat Maria Magdalena in onze tijd gezien wordt en een plek krijgt. Ik hoop alleen dat zij niet ook vereerd gaat worden als een Godheid buiten onszelf. Het zou haar recht doen als we ons, de leefwijze die zij voorleefde, eigen maken en zo in interactie met elkaar, uitgroeien tot de complete wezens die we van binnen allang zijn.